-
1 zobowiązać
(-żę, -żesz); vb; od zobowiązywać* * *pf.- wiążę -wiążesz zob. zobowiązywać.pf.zob. zobowiązywać się.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zobowiązać
-
2 zobowiązywać
impf ⇒ zobowiązać* * *(-uję, -ujesz); -ać; vt zobowiązywać kogoś do czegoś — to oblige sb to do sth* * *ipf.oblige ( kogoś do czegoś sb to do sth); zobowiązać kogoś do zachowania tajemnicy pledge sb to secrecy.ipf.commit o.s. ( do czegoś to doing sth); zobowiązać się do dotrzymania tajemnicy pledge o.s. to keep secret.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zobowiązywać
-
3 zobowiązać
zobowiązać pf →LINK="zobowiązywać" zobowiązywać -
4 zobowiązywać
zobowiązywać [zɔbɔvjɔw̃zɨvaʨ̑] < perf zobowiązać>I. vt\zobowiązywać kogoś do czegoś jdn zu etw verpflichtenII. vr\zobowiązywać się do czegoś sich +akk zu etw verpflichten -
5 zobowiązywać
zobowiązywać się sich verpflichten -
6 zobowiązywać
глаг.• вверить• вверять• вязать• гарантировать• завязывать• заниматься• заставлять• нанимать• обязать• обязывать• поручать• принуждать• ручаться• свершить• связать• совершать• совершить* * *zobowiązywa|ć\zobowiązywaćny несов. обязывать; ср. zobowiązać* * *zobowiązywany несов.обя́зывать; ср. zobowiązać -
7 zobowiązać
zobowiązać [zɔbɔvjɔw̃zaʨ̑] <- że> -
8 обязать
-
9 bind
[baɪnd] 1. pt, pp bound, vt( tie) przywiązywać (przywiązać perf); ( tie together) wiązać, związywać (związać perf); ( oblige) zobowiązywać (zobowiązać perf); book oprawiać (oprawić perf)Phrasal Verbs:- bind up2. n ( inf)zawracanie nt głowy (inf)* * *past tense, past participle - bound; verb1) (to tie up: The doctor bound up the patient's leg with a bandage; The robbers bound up the bank manager with rope.) wiązać2) (to fasten together and put a cover on the pages of (a book): Bind this book in leather.) oprawić•- binding- - bound -
10 charge
[tʃɑːdʒ] 1. n( fee) opłata f; ( JUR) zarzut m, oskarżenie nt; ( attack) natarcie nt, szarża f; ( responsibility) odpowiedzialność f; ( MIL, ELEC) ładunek mto reverse the charges ( BRIT) — dzwonić na koszt osoby przyjmującej rozmowę
to charge an expense (up) to sb's account — dopisywać (dopisać perf) wydatek do czyjegoś rachunku
to take charge of — ( child) zajmować się (zająć się perf) +instr; ( company) obejmować (objąć perf) kierownictwo +gen
to be in charge of — (person, machine) odpowiadać za +acc; ( business) kierować +instr
- charges2. vtperson obciążać (obciążyć perf); sum pobierać (pobrać perf); gun ładować (załadować perf); ( MIL) atakować (zaatakować perf), nacierać (natrzeć perf) na +acc; (also: charge up) battery ładować (naładować perf); ( JUR)to charge sb (with) — oskarżać (oskarżyć perf) kogoś (o +acc)
3. vito charge sb to do sth — zobowiązywać (zobowiązać perf) kogoś do zrobienia czegoś
rzucać się (rzucić się perf) (do ataku), szarżować* * *1. verb1) (to ask as the price (for something): They charge 50 cents for a pint of milk, but they don't charge for delivery.) policzyć2) (to make a note of (a sum of money) as being owed: Charge the bill to my account.) dopisywać3) ((with with) to accuse (of something illegal): He was charged with theft.) oskarżać4) (to attack by moving quickly (towards): We charged (towards) the enemy on horseback.) nacierać5) (to rush: The children charged down the hill.) pospieszać6) (to make or become filled with electricity: Please charge my car battery.) ładować7) (to make (a person) responsible for (a task etc): He was charged with seeing that everything went well.) ładować2. noun1) (a price or fee: What is the charge for a telephone call?) opłata2) (something with which a person is accused: He faces three charges of murder.) zarzut3) (an attack made by moving quickly: the charge of the Light Brigade.) szarża4) (the electricity in something: a positive or negative charge.) ładunek5) (someone one takes care of: These children are my charges.) podopieczny6) (a quantity of gunpowder: Put the charge in place and light the fuse.) ładunek•- charger- in charge of
- in someone's charge
- take charge -
11 oblige
[ə'blaɪdʒ]vtto oblige sb to do sth — zobowiązywać (zobowiązać perf) kogoś do zrobienia czegoś
to oblige sb — wyświadczać (wyświadczyć perf) komuś przysługę
anything to oblige! ( inf) — zawsze do usług! (inf)
I'd be very obliged — byłbym Panu/Pani bardzo wdzięczny or zobowiązany
* * *1) (to force to do something: She was obliged to go; The police obliged him to leave.) nakazać2) (to do (someone) a favour or service: Could you oblige me by carrying this, please?) zrobić grzeczność•- obligatory
- obligatorily
- obliging
- obligingly -
12 pledge
[plɛdʒ] 1. nprzyrzeczenie nt, zobowiązanie nt2. vtto pledge sb to secrecy — zobowiązywać (zobowiązać perf) kogoś do zachowania tajemnicy
* * *[ple‹] 1. noun1) (a promise: He gave me his pledge.) obietnica2) (something given by a person who is borrowing money etc to the person he has borrowed it from, to be kept until the money etc is returned: He borrowed $20 and left his watch as a pledge.) zastaw3) (a sign or token: They exchanged rings as a pledge of their love.) dowód, znak2. verb1) (to promise: He pledged his support.) obiecywać2) (to give to someone when borrowing money etc: to pledge one's watch.) zastawiać -
13 bind over
vt ( JUR)zobowiązywać (zobowiązać perf) pod rygorem -
14 verpflichten
verpflichten *I. vt1) ( festlegen)jdn zu etw \verpflichten zobowiązać kogoś do czegośgesetzlich verpflichtet sein etw zu tun być zobowiązanym ustawowo do zrobienia czegośdas verpflichtet dich zu gar nichts to nie zobowiązuje cię do niczegoII. vi Erfolg: zobowiązywaćnicht zum Kauf \verpflichten nie zobowiązywać do kupnaIII. vr1) ( zusagen)sich zu etw \verpflichten zobowiązywać [ perf zobowiązać] się do czegoś -
15 обязывать
глаг.• angażować• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• obligować• obowiązywać• obwiązywać• szarżować• wiązać• zaangażować• zmuszać• zobowiązać• zobowiązywać• ładować* * *obowiązywać, zobowiązywać -
16 commit
[kə'mɪt]vtshe was committed to a hospital/nursing home — umieszczono ją w szpitalu/prywatnym domu opieki
to commit o.s. (to do sth) — zobowiązywać się (zobowiązać się perf) (do zrobienia czegoś)
to commit suicide — popełnić ( perf) samobójstwo
to commit sth to writing — zapisywać (zapisać perf) or notować (zanotować perf) coś
to commit sb for trial — stawiać (postawić perf) kogoś w stan oskarżenia
* * *[kə'mit]past tense, past participle - committed; verb1) (to perform; to do (especially something illegal): He committed the murder when he was drunk.) popełniać2) (to hand over (a person) to an institution etc for treatment, safekeeping etc: committed to prison.) powierzać, osadzać3) (to put (oneself) under a particular obligation: She has committed herself to looking after her dead brother's children till the age of 18.) zobowiązywać się•- committal
- committed -
17 contract
1. nkontrakt m, umowa f2. [kən'trækt] vi( become smaller) kurczyć się (skurczyć się perf); ( COMM)3. vtto contract to do sth — zobowiązywać się (zobowiązać się perf) w drodze umowy do zrobienia czegoś
Phrasal Verbs:4. cpdcontract of employment/service — umowa o pracę
* * *1. [kən'trækt] verb1) (to make or become smaller, less, shorter, tighter etc: Metals expand when heated and contract when cooled; `I am' is often contracted to `I'm'; Muscles contract.) kurczyć (się), zmniejszać (się), skracać (się)2) ( to promise legally in writing: They contracted to supply us with cable.) podejmować się3) (to become infected with (a disease): He contracted malaria.) zarażać się4) (to promise (in marriage).) zobowiązywać się2. ['kontrækt] noun(a legal written agreement: He has a four-year contract (of employment) with us; The firm won a contract for three new aircraft.) kontrakt, umowa- contractor -
18 zobowią|zać
pf — zobowią|zywać impf (zobowiążę — zobowiązuję) Ⅰ vt to oblige, to obligate- zobowiązać kogoś do czegoś to oblige a. obligate sb to do sth- został zobowiązany do całkowitej dyskrecji he was sworn a. pledged to secrecy- jedno spotkanie do niczego nie zobowiązuje one meeting doesn’t obligate you in any wayⅡ zobowiązać się — zobowiązywać się to commit oneself (do czegoś to sth); to undertake książk. (do czegoś to do sth)- zobowiązał się do pomocy he pledged to help- zobowiązała się, że wykona pracę przed terminem she promised a. undertook to complete the work before the deadlineThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zobowią|zać
-
19 вверять
глаг.• popełniać• popełnić• powierzać• powierzyć• ufać• zaangażować• zawierzyć• zobowiązać• zobowiązywać• zwierzać* * *polecać, powierzać, zwierzać -
20 гарантировать
глаг.• asekurować• dostarczać• gwarantować• oddać• ręczyć• twierdzić• ubezpieczać• ubezpieczyć• udzielać• upewniać• upewnić• zabezpieczać• zabezpieczyć• zagwarantować• zagwarantowywać• zapewniać• zapewnić• zobowiązać• zobowiązywać* * *gwarantować, zagwarantować, ( komuś coś) zapewniać, zapewnić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zobowiązywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, zobowiązywaćzuję, zobowiązywaćzuje, zobowiązywaćany {{/stl 8}}– zobowiązać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, zobowiązywaćwiążę, zobowiązywaćwiąże, zobowiązywaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} nakładać na kogoś jakiś obowiązek :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zobowiązywać się – zobowiązać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brać na siebie jakiś obowiązek; podejmować się czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zobowiązała się do milczenia w tej sprawie. Zobowiązał się zrobić to na jutro. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zobowiązać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zobowiązywać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zobowiązywać — → zobowiązać … Słownik języka polskiego
zobowiązać — dk IX, zobowiązaćwiążę, zobowiązaćwiążesz, zobowiązaćwiąż, zobowiązaćał, zobowiązaćany zobowiązywać ndk VIIIa, zobowiązaćzuję, zobowiązaćzujesz, zobowiązaćzuj, zobowiązaćywał, zobowiązaćywany «nałożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś»… … Słownik języka polskiego
subskrybować — ndk a. dk IV, subskrybowaćbuję, subskrybowaćbujesz, subskrybowaćbuj, subskrybowaćował, subskrybowaćowany «dokonywać, dokonać subskrypcji, zobowiązywać się, zobowiązać się do nabycia akcji, obligacji, wydawnictw itp.» Subskrybować encyklopedię,… … Słownik języka polskiego
ślubować — dk a. ndk IV, ślubowaćbuję, ślubowaćbujesz, ślubowaćbuj, ślubowaćował, ślubowaćowany «zobowiązać się, zobowiązywać się uroczyście do czegoś; złożyć, składać przysięgę» Ślubować wierność ojczyźnie. Ślubowali sobie przyjaźń. Ślubowała czystość … Słownik języka polskiego
